De oorsprong en het einde van de gladiatoren


Oorspronkelijk werden de spelen gehouden als begrafenisritueel om de Etruskische doden een gewapende begeleide mee te geven in de dood. Een andere reden was de bevrediging van de geesten van de doden. Dat is dan ook de reden dat de gladiatoren vochten tot de dood erop volgde.

De eerste bekende Romeinse gevechten werden gehouden op de begrafenis van een zekere Junius Brutus in het jaar 264 voor chr. Zijn zonen schonken hem drie paren gladiatoren.

Julius Caesar werd door de spelen immens populair hij liet bijvoorbeeld driehonderd gladiatoren in het zilver vechten ter ere van zijn vader die twintig jaar daarvoor was gestorven. Ondanks dat het zo populair werd werden de spelen toch nog steeds voor de doden gehouden.

De spelen werden ook ter ere van de goden gehouden. De goden zouden dan bijvoorbeeld voor een goede oogst zorgen.

Aan het einde van het jaar 200 na chr. werden de spelen gezien als amusement, ze werden niet meer als begrafenisvieringen gezien. Keizers gebruikten ze om te laten zien hoe machtig ze wel niet waren. Men liet bijvoorbeeld dwergen dikke vrouwen uit het publiek doodslaan.

Dit alles werd verboden met de opkomst van het christendom in 325nchr verbood Constantijn de grote de spelen in het Oost-Romeinse rijk. In 400 na chr. verbood Honorius het in het West-Romeinse rijk.   

Terug